En dit was stil

Ek het heerlik ingeval by die tropiese pas van die lewe hier in Samoa. Dit is so ongelooflik warm, 'n mens het nie baie energie nie, maar ek het darem nou al Apia behoorlik verken (dis maar 'n klein plekkie), vreeslik baie Samoane ontmoet wat almal baie opgewonde is as hulle hoor ek is van SA en dan net wil rugby gesels, en gister vir die eerste keer op (oor?) 'n koraalrif gaan swem.
Ek gaan vir die volgende paar dae op 'n heerlike Polinesiese strand le^ en kokosneutmelk drink, daar is geen internet daar nie, so die blog gaan vir 'n paar dae bietjie stil wees.
Hier is 'n seepark by Apia, die Palolo Deep National Marine Reserve, dis die eerste keer wat ek 'n koraalrif bekyk het.
Dis nogal freaky aanvanklik, ek het snorkel, duikmasker en paddavoete gehuur en dan swem jy so amper 100m uit in die see in, tot by die rif. Daar's n paal wat wys waar dit is. As jy eers daar aankom, is die rif eintlik baie vlak, en dis net helderkleurige tropiese visse, skole van die goed, waar jy kyk. En die koraal beweeg soos die seestrome beweeg - ek moet bieg ek was effe senuweeagtig toe ek so die eerste keer sien wat onder die see aangaan. Die water is glashelder en heerlik lou, so dis 'n ongelooflike ondervinding. Maar die 'Deep' van die naam dui op 'n onderwaterkloof, wat beteken ewe skielik verdwyn die koraalrif in hierdie ongelooflike diep, donker gat. Dit was bietjie te veel vir my, asof die grond onder jou voete uitgeruk word.