Die trein

Ek het vandag per trein van Christchurch na Kaikoura gery, dit is die Hermanus van Nieu-Seeland, hier is walvisse en dolfyne en robbe. Die Kiwi's weet darem hoe om toeriste se beursies leeg te maak, ons kan gerus 'n paar lesse by hulle leer (oor hoe om dit nie te doen nie). As ek darem dink wat ons in SA kan sien (vat sommer net robbe, sommer daar in die Kaapse waterfront). Hier betaal unsuspecting toeriste honderde rande (en NS dollars) om dalk een rob te sien. Ek dink aan toe ek by die Farewell Spit was, die toerbusbestuurder het met groot fanfare gestop om vir ons EEN rob te wys wat op die strand le^. Die spul toeriste het uitgespring en tekere gegaan asof dit die Messias self is. Die probleem hier is dat jy soms nie kan onderskei tussen wat is regtig die moeite werd en wat is sommer 'n klugspel nie, want letterlik alles word bemark as die beste in die we^reld. Ek dink weer vandag hieraan omdat toe ek van die trein afklim, het ek by 'n koffiekroeg 'n Oostenrykse vrou ontmoet, sy was sommer suur vir die Kiwi's en begin toe met my praat - en dis toe presies waaroor sy ook kla. Daar IS wonderlike dinge, soos die gletser, en my dolfynswem van mo^re (hoop ek), maar verder is daar maar 'n groot mate van uitbuiting dink ek.
Gesprek op die trein vandag afgehoor. Langs my sit drie GROOT Britse vroue.
Groot vrou 1: Look, a seal!
GV2: Where?
GV1: THERE!
GV2: Oh, YEAH!
GV1: Yeah!
GV3: Yeah.
GV1: Yeah!
GV2: Yeah.
GV3: Yeah . . .
GV1: Yeah . . .