Friday, March 31, 2006

A Day in the Life of a Globetrotter


My slaapkamer in Hong Kong. Die vensters kan gelukkig oopmaak.


En van die bed af kan jy net so jou hand uitsteek en goeters van die tafel af optel. Die plastieksak op die bed is dieselfde een as in die boonste foto.

Die rede hoekom ek in rolprentteaters, parke, tempels en museums rondhang terwyl ek hier in Hong Kong is, is omdat die verblyfreelings so ongelooflik klein is. Hier is foto's van die plekkie wat tot so om en by die 10de April my tuiste gaan wees. Daar is letterlik plek vir 'n enkelbed (met drie van die vier kante reg teen die muur), en 'n klein spasie langs die bed om te staan en 'n tafeltjie. Bo teen die muur hang 'n TV. En die badkamer is 'n vertrekkie met 'n toilet, miniatuurwasbak en drein in die vloer, want jy stort sommer so op die vloer (soos op baie plekke in die Ooste eintlik). Dis heeltemal gemaklik en baie skoon (en kos dieselfde as 'n bed in 'n gedeelde kamer in 'm jeugherberg). Hong Kong se eiendom is van die duurste ter wereld, die mense wat ek hier ontmoet het, bly in woonstelletjies so groot soos Die Burger se rookkamer (OK, ek oordryf, maar dis klein - tensy jy natuurlik een van die rykes is, maar dan bly jy op The Peak in 'n regte huis), en daar is altyd sulke mensemassas op straat. Dis steeds 'n wonderlike plek, ek geniet die energie en die mense ongelooflik baie.

Ou vriende


Ek kry gister 'n SMS van my ou vriend Philip de Villiers, wat die afgelope tyd in 'n groot sanger ontpop het. Vol goeie nuus was hy. Ek het hom baie jare gelede ontmoet toe hy nog gedroom het van musiekmaak as professionele kunstenaar, en nou is sy album uitgereik, die resensies is goed en sy droom is besig om waar te word. Ek dink dis wonderlik as mens die kanse vat wat na jou kant toe kom en dinge werk vir jou reg uit. Ek kry ook vandag 'n epos van my goeie vriendin Gerda, sy het Philip onlangs ontmoet en in gesprekke kom hulle agter hulle albei ken my. Wys net hoe klein die wereld soms is. Toeval? In V for Vendetta (lees my volgende post) se^ V daar bestaan nie iets soos toeval nie. Ek hoor deesdae van baie sulke 'klein wereld'-voorvalle.
Gaan besoek gerus Philip se webwerf hier en daar is links om na sy liedjies te luister. Ek het sy CD in die HMV in Hong Kong gesoek, maar dis almal uitverkoop.

Wraak of geregtigheid


Ek het gisteraand eindelik V for Vendetta gesien. Ek het al 'n paar keer op my blog daarna verwys, ek weet nie hoekom die fliek my so getrek het nie. (Ek dink mos in my vorige lewe was ek woonagtig in 'n totalitere staat, waarskynlik China, en dis waarskynlik hoekom ek nou so opgewonde is oor my trippie soontoe . . . Dalk vind ek wortels waarvan ek nie bewus was nie.) Maar terug na die werklikheid, ek het in Nieu-Seeland hierdie uitstekende artikel uit die Britse Independent gelees oor die Wachowski-broers (ook die skeppers van The Matrix - lees gerus Johannes de Villiers se wonderlike artikel 90 Jaar van Fantasie en Wetenskapfiksie hier, vir mense wat nie dikwels wetenskapfiksie lees nie, soos ek, is dit eye-opening). Die Independent-artikel het gehandel oor V for Vendetta, en dit het my dadelik getrek. 'n Fliek oor 'n totalitere Engeland (iets wat nie te vergesog is nie), met geen vryhede en 'n diktator wat alle homoseksuele, anderskleuriges, nie-Christene ens. ens. geleidelik elimineer in twyfelagtige 'wetenskaplike' eksperimente. Verskyn V, wat die eksperimente oorleef het, maar geheel en al misvorm is, en sy missie om wraak te neem. 'n Heldhaftige terroris? Is dit moontlik na 9/11? Gaan kyk die fliek. Ek gaan dit weer kyk. Daar is ook verwysings na seksuele onderdrukking, diskriminasie, en natuurlik 'n klein bietjie romanse. Ek dink dis een van die beste flieks in 'n lang tyd, ek het die gevaar geloop om teleurgesteld te wees omdat ek so lank daarna uitgesien het, maar ek was nie. En die ander eienaardigheid, die hoofkarakter dra die hele tyd 'n masker, hoe moeilik moet dit wees om 'n rol te speel sonder om enige gesigsuitdrukkings te gebruik. Ongelooflik.

Wednesday, March 29, 2006

Nie net praat ek drie tale nie, ek kan tel ook

Ek het nou ook 'n statcounter op my blog gelaai, nou kan ek sien hoeveel mense lees dit. Te lekker. En dis die maklikste program in die wereld om te laai, en jy kan so baie dinge sien. Dis oop vir almal om na te kyk, as mens kliek op die View my stats-link dan kan jy byvoorbeeld presies sien waar kom die mense vandaan wat die blog lees (soos Hong Kong, Nieu-Seeland, waar ookal) en allerhande ander interessante dinge. Ek het my counter op 150 begin, ek dink nie ek lieg nie, want ek is darem al lank op die net en ek het al 158 profile views gehad, so dis heeltemal korrek. Eintlik te min. Ek is die beste.

En toe's ek alleen

My ma se trippie is verby, sy het vanoggend vroeg veilig in SA aangekom met tasse en tasse vol inkopies wat ons wonder bo wonder op die vliegtuig gekry het. Was nou regtig lekker, ek dink dis die beste ding wat ek (en my broer) in 'n lang tyd gedoen het. Sy sal dit lank onthou en dit was goed vir my om te sien hoe sy dit geniet. Hier is nog so 'n paar beelde van Hong Kong.


Die Chi Lun-klooster in die New Territories (op die foto bo en onder), 'n plek waar jy so 'n rukkie lank rustig voel tussen al die bonsai-boompies en dammetjies - totdat jy opkyk en die skyscrapers sien. Maar dis mooi, baie mooi, alles van hout.



Die Peak-tremspoor is meer as honderd jaar gelede gebou, dis een van daai trems wat met 'n kabel teen die berg opgetrek word, totdat jy bo kom om die mees skouspelagtige stadstoneel in die hele wereld te sien (foto bo). Op die onderste foto staan ek en moeder soos Jappanese toeriste voor die trem.

Monday, March 27, 2006

Nagliggies in die Ooste


Een van die dinge wat 'n mens moet doen in Hong Kong is om met die Star Ferry tussen Kowloon en die middestad te ry. Hier sit ek en moeder op die veerboot. Vandag is haar laaste dag hier, more gaan sy terug.


En dis wat jy van die veerboot af sien. Die nagliggies van Hong Kong, en honderde bote en skepe en skuite vol glinsterende liggies wat in die water om jou vaar.


Die neonbeligte aand in Kowloon. Ek het 'n tyd gelede 'n TV-program gesien oor 'landscape lighting' in Korea, en ek dink hulle doen dit seker ook hier. Daar is so baie geboue wat saans belig word, nie net met wit lig nie, met allerhande verskillende kleure, wat beweeg en aangaan en afgaan en verander . . . Nie baie omgewingsbewus nie, maar nogals mooi.

Wonderland


Die kasteel van die slapende skone. Sy staan langsaan sodat mens saam met haar afgeneem kan word. Vreeslike baie ouens het in die ry gestaan vir die foto.


Elke middag is daar 'n optog deur Disneyland wanneer die karakters in die straat afloop. Met mooi musiek wat speel.


Dankie, pappa, dat jy ons hiernatoe gebring het . . .


En nog 'n paar karakters in die optog. Ek het ongelukkig nie foto's geneem binne in die MGM-teater waar daar 'n vertoning, soos 'n mini-musiekblyspel, was nie. Dit was heerlik, tonele is opgevoer uit Lion King, Beauty and the Beast en ander flieks, en Tarzan het in 'n stadium in die teater rondgehardloop.

Op die eerste dag saam met my ma in Hong Kong het ek haar na Disneyland gevat - om geleidelik gewoond te raak aan die werklikheid van die oorweldigende Hong Kong, dat sy eers tyd het om bietjie in die fantasiewereld rond te loop. (Dit was vir haar bietjie groot hier.) Wat 'n prettige dag - dit kos 'n vreeslike klomp geld om in te gaan, maar wanneer jy van die moltrein afklim, begin die Disney-musiek en jy loop regtig in 'n ander wereld in. Ek is nou nie eintlik een vir temaparke nie, maar hierdie was 'n groot uitsondering. Hoeveel keer kry 'n mens die kans om Disneyland toe te gaan? Die lekkerste was die Space Mountain-wipwaentjie (roller coaster!) wat net eenvoudig wonderlik is. Dis soos roller coasters wat ons ken, maar dis binnemuurs, dis pikdonker, en dit voel asof jy deur die ruimte reis, daar's net sterre en planete waar jy kyk, dit voel asof jy dwarsdeur Saturnus jaag . . .

Kom ons gaan fliek


'Sometimes you have to leave in order to come back' - Robert de Niro in 15 Minutes.


Twee wonderlike flieks gesien die afgelope paar dae, my ma is steeds hier en ek en sy bly in 'n heerlike hotel in Hong Kong waar ek saans sit en TV kyk as sy gaan slaap het. Pearl TV, Hong Kong se openbare televisiekanaal, het mense in diens wat lekker flieks aankoop. Ek meen elke joernalis behoort 15 Minutes te sien, wat 'n heerlike fliek, vol aksie en dan laat dit jou nogal dink ook. Het my weer eens laat dink aan Capote (lees my post hieronder daaroor) en die aard van kuns (lees ook die post daaroor as jy nog nie het nie), en dan ook oor die aard van harde joernalistiek. Regtig die moeite werd.
En gisteraand het ek Ocean's Eleven die eerste keer gesien. Ook vol aksie, maar dan is daar nog 'n bietjie romanse en die bad guy word behoorlik tot in die afgrond in verneder. Dis mos hoe 'n fliek moets wees. En dan is dit nog vol mooi mense ook.
Ek sal binnekort berig oor wat ek dink van V for Vendetta, wat ek hopelik binne die volgende paar dae gaan sien.

Wednesday, March 22, 2006

Voorspoed


Dis ekke wat 'n drom op aandrang van die gatekeeper in 'n Taostiese tempel drie keer slaan. Ek neem aan (en hoop) dis vir good luck.


En oomblikke nadat ek die drom geslaan het, het Kupido vir my gewag op die dorpsplein van Coloane in Macau.


En dis 'n mooi, pienk gebou in Coloane, net agter Kupido.

Reis


Na aanleiding van my vorige skrywe oor die fliek Capote, wat ek in Nieu-Seeland gesien het en my baie ontstel het - oor die wese van kuns en die skeppers daarvan, is hulle eintlik boos soos Capote was, net ter wille van 'n goeie boek en 'fame' (of gee dit 'n mooi naam as jy wil), het ek hierdie skrywe van Gerda Grobler ontvang. Sy haal aan uit 'n stuk wat DJ Opperman geskryf het oor die wese van kuns en die kunstenaar. Dis stof tot nadenke. Dit laat my baie diep dink. (Ja, ek kan diep dink.) Sy verwys nie self daarna nie, maar Brandaan se reis gaan ook oor die mens se geestelike reis, hoe moeilik jy jou eie geestelike pad vind. Opperman verwys (soos ek Gerda se brief lees) nie na die geestelike aspek nie, maar bring dit in verband met kuns.
Sy skryf: Ek dink Opperman, as 'n groot digter en kunstenaar is maar alte goed bewus daarvan wat dit soms vat om 'n 'groot kunswerk' te skep, soos jy sal sien. Hy skryf die duiwel is die kunstenaar se drinkeboer! Eintlik sê hy dat goeie, voorbeeldige karakters/(kuns) vervelig en voorspelbaar is en dat 'n bose karakter wat feilbaar is, meer vleis om die lyf het. Hy vertel die storie van Brandaan:
"...die ernstige leser wat die kunswerk as iets boos sien en in die vuur wil werp... kry (ons) by alle volke en in alle tye, en die mooiste uitbeelding van sy vertwyfeling, vooroordele en uiteindelike bekering vind 'n mens in die ou Ierse legende oor Brandaan. Brandaan, 'n heilige, lees beskrywings in 'n boek oor ongelooflike voorvalle en verskynsels: ... Brandaan vererg hom oor hierdie fantastiese beskrywings (reusevis, mensekop ens. - lees die volle verhaal hier), hy glo nie die inhoud nie en met 'n verwensing in woede gooi hy die boek in die vuur. Skielik verskyn daar 'n engel - dit kon ook sy gewete gewees het - en beskuldig hom van 'n misdaad: die waarheid is nou verlore. Die Here gebied dus dat hy die beskermde mure van die klooster moet verlaat en self vasstel wat 'waarheid' en wat 'leuens' is, hy moet uitvaar en die wêreld, die werklikheid self leer ken ... Brandaan vertrek en 'n dagboek word aangehou waarin sy ondervindinge aangeteken word ... As hy na 'n lang swerftog terugkom, het ons as wins min of meer die boek wat hy verbrand het. Die boek is dus weer uit die vuur gehaal. Brandaan vind ons in Afrikaans en in allle tale en plekke en tye ... maar meestal sonder die bekering ... Tog kan Brandaan die kunstenaar self ook wees, die wese agter en in die boek.
... ons kry ook by die kunstenaar gedurende die hele skeppingsproses die spanning van 'n Brandaan ..., wanneer hy selfs sy skepping as iets boos uit 'n 'fantastiese' wêreld beskou en dit wil vernietig. In die tweede plek wil ek juis daarop wys dat die bose inherent aan die boustof en vormgewing van die kunswerk is.
Tennyson skryf in sy In Memoriam:
I sometimes hold it half a sin
To put in words the grief I feel;
For words, like Nature, half reveal
And half conceal the Soul within...
Opperman skryf dat die gevoeligste kunstenaars 'n spanning voel, 'n spanning tussen 'reveal' en 'conceal', 'n spannning tussen kunstenaarwees en menswees ... Onderwyl die mens ly, liefhet, haat ... fluister die kunstenaar aan hom: 'reveal', dis mos interessante en goeie boustof vir 'n gedig! Die mens verset hom: nee moenie, 'conceal', anders gee dit aan my ondervinding, aan my diepste gevoelens iets onegs, iets vals en 'n doel buite die ervaring - en dan sal ek sondig teen my menswees. So 'n spanning moes Totius byvoorbeeld geken het ...
Die buitestaander sal vra: Maar as die kunstenaar dan van hierdie boosheid bewus is, hoekom gaan hy nog met sy skepping voort? ... Opperman antwoord: Dit stil die pyn ... of anders gestel dit bring vreugde. Maar dit is nog nie eens die volle waarheid nie.
Die kunstenaar buit die mens uit, hy aas op hom, por hom aan tot belydenis ... (dan skryf Opperman 'n langs stuk oor belydenisgedigte soos Wordsworth s'n en Keats) En dan:
'Die aaslustige element van die kunstenaar is nie tevrede met die ondervindings wat sy menswees toevallig opdoen nie; hy word astranter (en miskien met die jare wanhopiger). Dit por die mens doelbewus aan tot nuwe onderwindings ter wille van die kuns, want as daar een ding is wat die kunstenaar vrees, is dit die digterlike woestyndood, die Kalahari-wit papier. Dit word soms 'n siekte om die kuns te bedryf, of eerder 'n noodsaaklike middel wat die digter nodig het om hom teen homself te red. Daar is oor Hooft in verband met sy liefdesgedigte gesê dat hy ter wille van die kuns verlief geraak het. Die mens kan uit 'n innerlike noodsaak gedryf word van persoon tot persoon, opvatting tot opvatting, van -isme tot -isme, geloof tot geloof, van bekering tot bekering, maar by die kunstenaar kan hierdie soeke 'n sekere 'egtheid' verloor waar dit 'n soeke na nuwe boustof word.' (Opperman noem hier Rilke en Yeats as voorbeelde)
'Die kunstenaar verbruik gelowe en bygelowe, vriende en verhoudings, selfs sy eie menswees en liggaam in die bose en selfvernietigende soeke na ondervindings, na nuwe en unieke sensasies vir sy kuns.' (Ek dink dit is waar die kunstenaar soos Capote en ander op hul mees koelbloedigste en vernietigendste uitkom ... ek glo nie alle kunstenaars is so nie, maar dat sommige selfs ook selfvernietigend optree ... dis in elk geval die swartste prentjie wat Opperman van hulle skilder. En hy behoort te weet aangesien hy 'n alkoholis was wat by die dood omgedraai het om daarna Komas uit 'n Bamboesstok te skryf.) Hy skryf dan: 'Kortom, in enige gevoelige kunstenaar is daar voortdurend 'n stryd tussen sy menswees en sy kunstenaarwees: Brandaan dreig altyd om die kunswerk in die vlamme te gooi; die kunstenaar wil telkens van sy kunstenaarskap afskeid neem.'
As Opperman skryf oor die boustof wat kunstenaars gebruik dan tref hy die onderskeid tussen engelagtige en duiwelagtige wesens. Die engelagtige wesens is passief met 'engelagtige eienskappe van berusting, beskeidenheid, en teruggetrokkenheid', maar vir die kunstenaar eintlik nutteloos ... 'hoogstens toneelpilare waarop niks rus nie'. Daarenteen sit die duiwels altyd vir die kunstenaar tot model wanneer hy 'vir ons die diepste werk bring, hom dikwels met die uitbeelding van lae, bose gedagtes, hartstogte en karakters bemoei ... die slegste produkte van menswees na die sondeval. Vir die kuns was die sondeval noodsaaklik. Die kunstenaar se drinkeboer is die duiwel.'
Dan vervolg Opperman dat selfs in die vormgewing van 'n kunswerk is daar iets boos in die sin dat die kunstenaar nooit kant kies nie: 'In sy wese is hy eintlik wesenloos, soos mis of water vloei hy van holte tot holte.' Dus in die politiek, kerk, gemeenskap en volk kies hy nie kant nie en word hy daarom dikwels as verraaier uitgekryt - 'hy is sowel protagonis as antagonis, hy is ewe partydig vir almal ... aan die een kant is hy die kuise Josef, aan die nader kant met 'n ewe groot noodsaak die wellustige vrou van Potifar.'
Opperman se gevolgtrekking: 'Die bose is so inherent aan die hele aard van die kunswerk en kunstenaarskap dat dit die kunstenaar sy volste vryheid en ruimste moontlikhede bied om 'n groot kunswerk te skep.' En daarby is die kunstenaar 'n 'joiner' wie se simpatieë altyd by die vyand lê, al is hy in sy menswees getrou aan sy bepaalde herkoms.

If it's Monday, it must be Macau . . .

Hier is my beloofde foto-reportage van Macau (ja, ons het Maandag hier aangekom, al is dit nou Woensdag). Ek weet dit klink nou al afgesaag, maar wat 'n plek!


In Coloane, klein kusdorpie op die eiland met dieselfde naam. Reg oorkant is Rooi China, jy kan die geboue duidelik herken so naby is dit. Het my hart warm laat klop.


My ma tussen die ou mense op die outydse stadsplein. Sy't spesifiek gevra om tussen die ou mense wat so rondsit afgeneem te word. Sy verkyk haar aan alles, geniet dit vreeslik baie.


Ekke tussen die kanonne by 'n ou fort op 'n berg.


Hierdie kruis is binne-in die herboude grafkelder van 'n Portugese katedraal wat in 1507 gebou is. Die grootste deel van die katedraal het afgebrand behalwe die voorkant, wat skouspelagtig mooi is.


Is dit Portugal? Nee, dis China, Macau in China. Vele plekke waar jy loop lyk dit so.


En dis nie Rio nie, dis net hier, in Macau, China, die sypaadjies is vol sensuele kurwes, nes mens altyd van Rio hoor.

Tuesday, March 21, 2006

Monte Carlo


Blogger het alweer met die verkeerde voet uit die bed opgestaan. Wonderlike foto's volg sodra Blogger oor sy bui is. Ek kon darem hierdie een foto gelaai kry. Die uwe op die berg.

Macau is 'n ongelooflike plek. Dis 'n heerlike mengsel van Portugees en Chinees, en almal wat my ken weet ek hou van die Chinese mense en ek het nogal 'n voorliefde vir die warmbloedige Latynse klomp soos die Portugese. Die mengsel hier is net ongelooflik. En dan is dit ook die Las Vegas van die Ooste, die naghemel blink van al die verskillende casinos se flitsende liggies, terwyl jy koffie drink in 'n tradisionele Portugese straatkafee en bedien word deur iemand wat lyk na Chinees maar ook met Portugese gelaatstrekke. Wat 'n plek!

Monday, March 20, 2006

Dit werk weer!


So trek my hart toe met 'n punt na my Karoodorpie in die grote Hong Kong.


Elke Sondag trek al die Filippynse huiswerkers in Hong Kong saam op enige groot plein of oop area om hul een rusdag te geniet. Dit is prettig om die vrolike klomp te sien.


Van die beroemde Star Ferry - die netso beroemde Hongkongse skyline.


En as jy wil, kan jy in die doolhof in Kowloonpark gaan verdwaal.

Wat 'n vreugde

Ek sukkel vreeslik met blogger vandag, het darem nou aangemeld gekom, na 'n lang ruk. My ma het vandag in Hong Kong aangekom, ek en my broer het besluit om haar te sponsor op 'n trippie oorsee omdat sy nog nooit oorsee was nie - sy gaan nou so tien dae saam met my kuier in Macau en Hongkong. En wat 'n vreugde is dit nie. Ek sien die wereld weer nuut en wonderlik deur haar oe". Mens raak soms oorkrities (of minstens ek doen), maar dit verg net 'n bietjie nuut kyk en dan is alles weer wonderlik. Ons is nou in Macau, wat 'n plek! Dis 'n heerlike mengsel van Portugees en Chinees, en nog 'n bietjie Las Vegas ook (groot casinostad). Het teen die aand eers aangekom, so hou maar dop vir foto's later in die week.

Sunday, March 19, 2006

Waarheen nou?

Hey lady, you lady, cursing at your life
You're a discontented mother and a regimented wife
I've no doubt you dream about the things you'll never do
But, I wish someone had talked to me
Like I wanna talk to you.....

Oh, I've been to Georgia and California and anywhere I could run
I took the hand of a preacher man and we made love in the sun
But I ran out of places and friendly faces because I had to be free
I've been to paradise but I've never been to me

Please lady, please lady, don't just walk away
'Cause I have this need to tell you why I'm all alone today
I can see so much of me still living in your eyes
Won't you share a part of a weary heart that has lived million lies....

Oh, I've been to Nice and the Isle of Greece while I've sipped champagne on a yacht
I've moved like Harlow in Monte Carlo and showed 'em what I've got
I've been undressed by kings and I've seen some things that a woman ain't supposed to see
I've been to paradise, but I've never been to me

[spoken]
Hey, you know what paradise is?
It's a lie, a fantasy we create about people and places as we'd like them to be
But you know what truth is?
It's that little baby you're holding, it's that man you fought with this morning
The same one you're going to make love with tonight
That's truth, that's love......

Sometimes I've been to crying for unborn children that might have made me complete
But I took the sweet life, I never knew I'd be bitter from the sweet
I've spent my life exploring the subtle whoring that costs too much to be free
Hey lady......
I've been to paradise, (I've been to paradise)
But I've never been to me

Vreemd

Ek was al by drie verskillende internetkafees in Hong Kong en ek kry nie my foto's gelaai nie. Weet nie wat aangaan nie. Ek sou nogal wou wys watse groot, vreemde, besige, neonbeligte plek dit is hierdie.

Friday, March 17, 2006

Home away from home


Hierdie katjie het 'n tydelike le^plek vir sy tenger, ondervoede lyfie gevind op my rugsak. Ek het toe vir hom bietjie kos ook gegee.

Daar was 'n trein


Onderweg na Sodom en Gomorra.


Ek het op die trein van Penang na Bangkok die eerste keer in meer as twee maande wat ek nou reis, ander Suid-Afrikaners ontmoet. Hulle het vreeslik gehuiwer voordat hulle op die trein geklim het, en toe ek in Afrikaans se^ ons kan maar opklim, het die twee vroue histeries begin lag. Dis Groshaan en sy vrou, ek het ongelukkig haar naam vergeet. Hulle kom van Maitland.


En dis Waleed en sy vrou, wie se naam ek ook ongelukkig vergeet het. Die seuntjie is Groshaan s'n, hy is Ziad.


En die bestemming. Die uitsig uit my hotelkamer, die beste plek om te wees in Bangkok.

Ek het gister met die trein van Penang na Bangkok gery, nie omdat ek wou nie, maar omdat ek moes. (Die treintrippie was egter wonderlik, dit wou ek al laasjaar gedoen het toe ek hier was, dit sou lekkerder gewees het as die bestemming iets anders as Bangkok was.) Ek het my reis in die Ooste ongelukkig gedeeltelik so beplan dat Bangkok ietwat van 'n basis is en ek redelik gereeld deur hierdie plek moet reis - bloot omdat dit 'n gerieflike en goedkoop aanknopingspunt is vir vlugte en ander vervoer na al die buurlande. Ek gaan nog 'n paar keer hierheen kom. Maar ek probeer altyd om so min as moontlik tyd in Bangkok te spandeer, ek dink dit is min of meer hoe dit in die hel sou voel. Ek daag enigiemand uit om vir my redes te gee waarom Bangkok 'n lekker plek is. Ja, feit, dis goedkoop, feit, 'anything goes' en party soorte hou daarvan, maar dan - dis so besoedel ek sukkel om asem te haal, die verkeer is iets afgryslik (jy neem elke dag jou lewe in jou eie hande deur net oor die straat te probeer loop), daar is restaurante met haaivinsop op die spyskaart en gister het ek wraggies verby 'n vistenk geloop met twee klein haatjies in wat skaars kon asemhaal so klein was die tenk. Dit is wat met die wereld gebeur wanneer jy enige begrip vir moraliteit verloor en die oorlewingstryd/(geldmaakstryd?) so erg raak dat jy nie meer enige waardes het nie. Die snaakse ding is dat ek waarskynlik wanneer ek terug is in SA 'n winkeltjie met luukse goedere uit die Ooste gaan oopmaak, en na alle waarskynlik baie gereeld Bangkok toe gaan kom, want dis wel 'n inkopieparadys. Gelukkig het ek hierdie slag 'n heel aangename hotel ontdek wat baie goedkoop is en BBC het waarna ek kan kyk terwyl ek my verbeel ek is in Penang. (Ek weier volsterk om hier in 'n Backpackers-plek te bly sonder lugreeling, dis soos 'n doodsvonnis.) Dan gee ek ook onmiddellik toe ek ken nog nie die res van Thailand nie, ek hoor dit is glo wonderlik. More is ek in China. Die outonome, selfregerende gebied van Hongkong. Klink soos 'n tuisland in ou SA.
ADDENDUM: So loop ek tou nou bietjie vroegaand deur die strate van Bangkok wat gewoonlik voel soos 'n koolsuurgas-sauna, maar daar het vanmiddag 'n sterk wind opgesteek en die lug is amper vars. En toe voel ek sommer skielik baie sleg omdat ek Bangkok hierbo so sleg gemaak het. Elke plek het seker sy goeie punte, en ek dink nie ek kan oordeel as mense haaivinsop verkoop as dit deel van 'n oorlewingstryd is nie. Daar is oral goeie mense en baie mense hier het seker geen ander uitweg nie. Dis net jammer dis soms so bar en in your face. En die stad het nogal 'n bruisende energie. Ek het by 'n stalletjie langs die pad gekyk na sigaretaanstekers (Zippo's), eintlik net vir kyk, maar toe was die vrou so adamant, sy het gese^ ek is haar eerste klient vir die aand. Nou ek weet daar is 'n bygeloof as die eerste klient se aankoop misluk, is dit sleg vir die hele aand, en sy was so bekommerd, ek het toe maar toegegee en die ding gekoop. Mens moet seker die plaaslike gewoontes in ag neem.

Thursday, March 16, 2006

Woordelys en spelreels


Hier volg my Maleise taalles vir die dag. Vandag fokus ons op woordeskat. (Net om seker te maak my studente luister aandagtig het ek een woord hieronder ingesluit wat nie Maleis is nie - die een wat dit identifiseer, wen 'n prys).
dokter - dokter
polisi - polisie
immigrasi - immigrasie
teksi - taxi
bas - bus
bas mini - minibus
motosikal - motorfiets
basikal - fiets
offis - kantoor
bank - bank
pesar - mark (dink 'basaar' om te onthou)
ya - ja (as jy 'n man is, daar's 'n ander woord vir vroue wat ek nie ken nie)
pondok - tydelike gebou/huis


Hierdie foto het niks met die taalles te doen nie, dis hoekom hy onder staan.

Wednesday, March 15, 2006

Die reus reageer

Ek is trots om aan te kondig dat net nadat my onderste post oor China se vernietiging van sy natuur en mense verskyn het, het die Chinese propagandamasjien aan die werk gespring en die onderstaande artikel uitgereik. Ter wille van regverdigheid plaas ek 'n uittreksel en die volle berig verskyn in China Daily hier. Dis ook netso, onveranderd, in die Maleise nuusmedia gedra.
Lau Nai-keung - China Daily
One of the significant events that mark this year's sessions of the National People's Congress (NPC) and the Chinese People's Political Consultative Conference (CPPCC) meetings is the beginning of the 11th Five-Year Plan. It is the first indicative plan for the country's economic and social development, and is therefore sometimes referred to as the 11th Five-Year Programme. It is also the first one with specific mention of Hong Kong and Macao.
Briefly stated, China's per capita gross domestic product (GDP) has just passed US$1,700 and the country is now entering into a phase where social turbulence is likely to be incurred. Instead of pursuing economic growth as the country's primary objective, now it is viewed as a means to improve the general welfare of the populace to achieve socio-political harmony, and harmony with nature.
This strategy is revolutionary not only in the Chinese context, but also among the developing world, as it is the first developing country striking out in this entirely new direction during the early stage of development.
Even among rich countries with clear sky and blue water, this Chinese philosophy with emphasis on man's harmony with nature has a richer content than the conventional sustainable development paradigm, and one with an operational programme for implementation.
Our achievements of the past decade, notably more people getting above the poverty line along with more trees to fight erosion, have proved to the world that we do not have to be rich before cleaning up the mess, not to mention some rich country that refuses to carry out this obligation.
In 15 years' time when this new strategy will have been fully executed and China achieves a per capita GDP of US$3,000, we will be able to contribute to the world an alternative model of development with proven success in a holistic way. This is the Chinese model of peaceful development.

Tuesday, March 14, 2006

Die rooi reus

Ek arriveer binnekort in China, eers die selfregerende outonome gebiede van Hongkong en Macau (waar politieke vryheid nie eintlik meer geduld word nie) en dan die groot rooi reus vanself. Hier plaas ek 'n klein uittreksel uit 'n artikel in die jongste Time waarvan die voorblad my aandag getrek het - dit was oor ongekende betogings in China deur plattelanders, die boere, 900 miljoen van hulle. Die kommunistiese revolusie is destyds grotendeels gelei deur die boere, maar die nuwe leiers in China het geen simpatie vir hulle nie - daar is van die ergste armoede op die platteland terwyl die stede blink en die mense ryk word. Dis vir my 'n groot jammerte, 'n land wat met edel ideale begin het, wat alles net laat vaar het ter wille van geld, die groot gejag na geld. Agtien van die twintig mees besoedelde stede ter wereld is in China. Die omgewing word letterlik verkrag. Maar almal wil daar bele^ en in die groot geld deel. Dis hoekom ek self wil gaan kyk, ook miskien terwyl daar nog 'n bietjie van die ware, ou China agterbly. En ek wil Tibet toe gaan voordat dit ook net een groot Chinese winkelsentrum word. Ek sal een van die dae self kan berig oor wat ek daar sien (dis nou natuurlik as ek nie visumprobleme optel nie!), maar hier is 'n stukkie uit Time - die volle artikel verskyn hier.
The man is almost too scared to talk. "I am just a farmer," he whispers, shortly after the police had descended on his village of Panlong in China's southern Guangdong province. "I know I don't matter." But what he has witnessed does. In mid-January, the man joined a remarkable protest against the local government's decision to seize communal farmland and lease it to a foreign investor. For several days, more than 1,000 villagers gathered near the disputed land, brandishing pitchforks and blocking a highway. But the brief exercise in free expression ended in tragedy. As dusk fell on Jan. 14, men armed with electric batons poured out of police vans and attacked the farmers. Villagers say a 13-year-old girl who tried to hide behind a woodpile was beaten to death, and they estimate that 20 or so others were seriously injured. (A spokesperson from nearby Zhongshan City claims the girl died of a heart attack.) The clash was barely reported within China, but few locals believe it will be the last. Says the witness, who doesn't want his name used for fear of official retribution: "The local government has lost the hearts of the people."
China's leaders had better try to win them back. Violent local protests are convulsing the Chinese countryside with ever greater frequency--and Beijing has proved unable to quell the unrest. By the central government's own count, there were 87,000 "public-order disturbances" in 2005, up from 10,000 in 1994. Most took place in out-of-the-way hamlets like Panlong, where peasants who were once the backbone of the Communist Party feel excluded from China's full-throttle economic development. Many of China's 900 million rural inhabitants are farmers, who have little legal or political leverage. They have borne a disproportionate share of the side effects of China's growth, from environmental degradation to misrule by local party officials more eager to line their pockets than provide basic services. Income disparity between the urban rich and the rural poor is at its widest since the People's Republic was founded in 1949. "What China has now is the worst of a planned economy and the worst of capitalism," says Christine Wong, a University of Washington professor who studies local governance in China.

Monday, March 13, 2006

Groot stories


Is dit Bigfoot se (groot) voetafdruk? Of is dit 'n (groot) klugspel?

Hier is een van die vele artikels wat die laaste tyd hier verskyn het oor Bigfoot, wat glo in die suide van Maleisie gesien is. (Dan moet ek byvoeg daar was in een van die koerante wat gereeld oor Bigfoot berig, ook 'n artikel oor mense wat gese^ het hul dogter is ontvoer deur 'onsigbare mense'.) Verskeie kwasi-wetenskaplikes het op Maleisie afgestorm na die nuus oor Bigfoot, lees onder meer hierdie blog. Dan het The Star (van hier) ook oor die kwessie berig. As hulle hom kry sal ek seker vir Die Burger ietsie moet skryf daaroor . . . Maleisie se eie Yeti?
En terwyl ek nou so oor die mediawereld gesels - dit is 'n eienaardigheid om die koerante hier te sien - en hoeveel moeite hulle doen om die regering se standpunte te verkondig. Geen kwessie van persvryheid nie, en gevolglik redelike 'bland' (flou?) koerante. Behalwe vandag ontdek ek toe so 'n klein koerantjie met net 30 bladsye, met die ongelukkige naam The Sun, maar dis 'n ernstige koerante en die naaste aan 'vrye' beriggewing wat ek hier gesien het. Dit was so verfrissend om te lees, ek was spyt toe ek omblaai en bladsy 30 toeslaan. Maar wat 'n vreugde om goeie nuusberiggewing te lees. Mens besef nie hoeveel jy dit gaan mis totdat jy dit nie meer het nie. (Hulle het 'n pos geadverteer vir 'n subredateur - sirkulasie van 200 000).

Die perel van die Ooste


Fliekflooie sal miskien hierdie herken (met die blou huis as hulp) - dis waar die fliek Indochine gemaak is. Dis die huis van 'n groot Chinese sakeman (die eerste Chinese kapitalis noem die gids hom) wat in Georgetown gewoon het. Die karretjies is die einstes wat in die fliek gebruik is.


Dit is die Cheong Fatt Tze-huis. Hy was 'n geldmagnaat wat in die laat 1800's hierdie huis gebou het. Dit is skouspelagtig mooi binne, maar mens mag nie foto's neem nie. Daar is room dividers met goue beeldjies in, 220 vensters, 38 kamers, 'n binnehof met 'n dam in die middel wat, as dit reen, die water opvang en 'n miniatuur-maalkolk in die middel skep - die 'energie' van die huis.


Sommer net 'n straattoneel in Georgetown.

Ek is nou al vier dae in Penang (Georgetown), die perel (Paarl?) van die Ooste. Dis wonderlik hier, dis uit en uit 'n Chinese stad, hier woon baie Chinese en wat hulle noem nonyas, 'n gemengde ras bestaande uit Chinese, Maleiers en allerhande ander rasse. Die plek is eenvoudig pragtig, dit was die Britse hoofvesting vir 'n tyd, en hier is geskiedenis om elke hoek en draai. Maar die lekker is om net hier rond te hang, hier's heelwat ander reisigers, maar dis ook lekker om net te kyk na die lewe wat verbygaan. Daar is oral straatjies vol ou geboue, kleremakers op straathoeke, markte, en ek het vandag 'n heel interessante ding gesien - 'n man met 'n baie ou tikmasjien wat in 'n park sit en vir ander mense briewe tik. Ek kan nie se^ dat ek eintlik veel hier doen nie, ek hang net rond. En voel of ek elke nou en dan iets ontdek. Hier is ook allerhande tempels, van Boeddhisties tot Taoisties tot moskees, kerke, katedrale. Saans, as die son sak oor die Straat van Melaka (die see, Penang is 'n eiland), dan hoor 'n mens die oproep om gebed van die moskees af (wat noem mens dit nou weer?) en daar is net so 'n rustigheid wat neerdaal. Hier sou ek lank kon bly. Dit het my 'n rukkie gevat om te besef, maar natuurlik ek kan tog nie verwag dat elke plek wat ek besoek wonderlik sal wees nie - daarom is party plekke maar teleurstellend en dan, as jy 'n goeie plek kry, is dit net eenvoudig magies.

Saturday, March 11, 2006

Interflora


Hier is 'n ruiker van dansende blommetjies vir al my getroue lesers. Jy kan sulke blomme in Maleisie koop (of langs die pad sien as jou toer by 'n kweekhuis stop!).

The Lost Tribe


Indiana Jones oefen hoe om 'n blaaspyp te gebruik. Hy het met die eerste probeerslag die teiken getref (met 'n nie-giftige pyl), maar dit was nie 'n bull's eye nie. Dit was eintlik baie ver van 'n bull's eye af.


Die orang asli-kinders staan en wag vir die buitelanders wat vir hulle lekkergoed bring. Bietjie vreemd . . .


Die stamleier wys vir ons hoe werk sy neusfluit (Kyk mooi, hy blaas deur sy neus). En daarna kan jy die fluit koop as jy wil.


So lyk die huise van bamboes waar die orang asli woon. Dis eienaardig as jy ingaan, want die vloer is net van bamboes en dit voel asof dit gaan breek.


Die landrover waarmee ons die verlore stam van Maleisie gaan soek het.

Soos Indiana Jones het ek 'n verlore stam in die oerwoude van Maleisie gaan soek. Hoe oorspronklik die toer was, weet ek nie eintlik nie - of dit regtig so moeilik is om daar uit te kom en of dit maar net praatjies was - maar dit was in elk geval interessant. En dit was 'n redelik uitmergelende rit deur die oerwoud soontoe. Hier bly 'n stam genaamd orang asli, dit beteken oorspronklike mense (orang beteken mens) en hulle woon al tienduisende jare hier. Hulle woon steeds in hul tradisionele bamboeshutte in die oerwoude, maar leef al meer en meer westers - dra byvoorbeeld westerse klere en party van die dorpies het krag. Mens kan (na bewering) net soontoe gaan in vierwiel-voertuie op toere. Langs die pad stop die landrover by 'n winkel sodat ons kon lekkergoed koop vir die kinders, wat in 'n ry kom staan het toe ons by die dorpie aankom en bakhand gewag het vir hul lekkers. Dit was nogal vreemd. Die rit soontoe was skouspelagtig, deur die reenwoud. Die oerwoud is nooit stil nie, daar is aanhoudend voels, apies en ander gediertes wat skreeu en raas. En soos ons ry het ek die hele tyd reusagtige spinnekoppe - so groot soos my hand en groter - op hul spinnerakke tussen die bome langs die paadjie gesien. Die dorpie waar ons was, was in die berge rondom die Cameron-hoogland.

Thursday, March 09, 2006

Vreemde wereld (deel XXIII)


Die teeplantasies in die Cameron-hoogland. Dis sowat 1600 m hoog, omtrent so hoog soos Johannesburg en heerlik koel. Ek was verras om te hoor hierdie plantasie behoort aan 'n Skotse familie, al sedert die koloniale dae. Al die werkers is buitelanders, want hulle verdien net R1 (in ons geld) per kilogram teeblare wat hulle pluk!


Die (nuwe) woonstelgeboue in Tanah Rata (Cameron-hoogland) word alles in so 'n fake Britse styl gebou. Redelik oulik van ver af, maar van naby af lyk die geboue maar oes - nie te skoon of goed versorg nie.

So neem ek toe soos 'n oudkolonialis my onvlugting na een van die 'hill stations' in Maleisie. (Vir diegene wat nie weet nie, die homesick Britse staatsamptenare en kapitaliste het oral in die tropiese wereld vir hulle stukkies van Engeland herskep hoog in die berge waar dit baie koeler as in die tropiese kookpot daar onder is, en die dorpies gebou sodat dit hulle so veel as moontlik aan die huis herinner). Nou ek het nie eintlik nodig om aan die huis herinner te word nie, maar ek het dit nodig geag om weg te vlug van die hitte. En wat 'n goeie besluit was dit nie - dis heerlik koel en vars hierbo, ek word wakker in die oggend en trek my komberse 'n bietjie stywer vas (en word nie in 'n swembad vol sweet wakker nie), ek loop by my kamer uit en 'n vars oggendluggie begroet my (en my klere kleef nie oombliklik aan my lyf vas nie). Wat die 'koloniale' atmosfeer hier in Cameron Highlands betref - daar het niks van oorgebly nie, die plek lyk meestal soos enige ander dorp in Maleisie (rye en rye Chinese winkels wat alles op aarde verkoop en woonstelgeboue net waar jy kyk, met wasgoed wat oral oor die relings hang). Die omgewing is mooi, teeplantasies en oerwoude.
In elk geval, ek geniet dit so baie hier, ek sit net in die straatkafees en verkyk my aan die wereld wat verbygaan en lees koerante. So hier is oudergewoonte 'n paar interessante dinge wat ek vandag gelees het:
Bigfoot is gekry, hy woon in Maleisie (in die suide) en wetenskaplikes van organisasies met name soos Seekers (wat die paranormale ondersoek) het sy voetspore in die oerwoude by Johor Bahru gekry. Hulle het gips-afbeeldings daravan gemaak en gaan dit nou ontleed. Daar was 'n foto in die koerant van die voetspoor.
'n Regter het die terrein besoek waar 'n sekte met die naam Sky Kingdom tot onlangs sake gedoen het. Die sekte se simbole was reusagtige afbeeldings van 'n teepot en sambreel (albei was twee verdiepings hoog). Hierdie simbole is intussen afgebreek en net die volgelinge se houthuise het agtergebly. Die artikel meld nie wat die simboliek agter die teepot en die sambreel was nie.
Brokeback Mountain is verbied in Maleisie (staan in die koerant), hoewel 'n mens op elke straahoek smokkelweergawes van die DVD kan koop (wat ek self gesien het).