Die stad wat lewe

Wellington het my genoop om my mening oor Nieu-Seeland radikaal te verander. Dis 'n stil land met stil dorpe en mooi natuurskoon en baie skape en beeste - en dan 'n hoofstad wat lewe, 'n hoofstad vol boheemse mense, straatkafees om elke hoek en draai, tweedehandse boekwinkels, musiekwinkels, straatkonserte - wonderlike plek.


Dis mos nou Chinese nuwejaar en hier is vreeslik baie Chinese in Nieu-Seeland. Die jong Chinesies het (belangstellend?) gestaan en kyk hoe hul maatjies die mense op straat vermaak en gewag vir hul beurt.


Dis mos nou hoe die somer moet lyk. Op 'n bushalte.


Oor die middaguur skop jy jou skoene uit, gryp 'n Sprite, en gaan sit op die gras langs die waterfront.


Of jy gaan haal jou kajak en roei 'n bietjie in die waterfront. Jou kantoor is immers net enkele minute van die water af. Dis 'n klein plek, 200 000 mense, maar lewendig! Die Aucklanders noem Wellington Windy Welly, maar hulle is net jaloers.


Sommer net 'n interessante kleurspel oorkant my blyplek.


Een van die ou geboue in Cuba Street, die plek waar die oulike mense uithang.


Een van die vyfhonderdduisend lekker plekke waar mens in Cuba Street kan gaan sit (of staan) en kuier.