Vandag by Cu Chi, so 50 km buite Saigon, na die tonnels gaan kyk wat die Vietcong gehelp het om die oorlog teen die imperialiste te wen. Fassinerend. Die dag het begin met 'n prettige propagandafilm met sulke opswepende musiek en beelde van Vietnamese soldate wat die Amerikaners met 'n glimlag afmaai. Hier is ek binne in een van die tonnels.
En klouter uit. Die Amerikaners kon nooit die tonnels vernietig nie, hulle het alles probeer. Die Vietnamese het selfs tot binne in die Amerikaanse basisse gegrawe. Die Cu Chi-gebied was 'n 'Free Bomb Zone' wat beteken het Amerikaanse bomwerpers wat nie al hul bomme verder noord afgegooi het nie, het dit op Cu Chi laat val voordat hulle in Saigon geland het. Cu Chi is die mees vernietigde deel in Vietnam gewees, platgevee, met gifgasse bestook, bosse vernietig en mense voor die voet vermoor. Maar die Amerikaners kon dit nooit oorneem nie. Daar was meer as 250 km se tonnels en van hulle tot tien meter diep.
En die ou wat voor my in die tonnel gekruip het, het Afrikaans gepraat. Hy't vir sy meisie iets geskreeu in die lyn van: 'Donners kruip net man'. Jy kan nie regop staan binne nie. Van die tonnels wat ons gesien het, was rekonstruksies en van hulle die ware Jakob.
Die Vietnamese se veldkombuis. Daar is ook hospitale, klerefabrieke, wapenfabrieke. Alles so half-ondergronds, met dan tonnels (regs van die blou bak op die regterkant) waarheen hulle kon vlug as die Yanks kom.
En as al die oorlogdinge die adrenalien in jou wakker maak, kan jy elke denkbare outomatiese geweer (soos 'n AK47) op die skietbaan gaan gebruik. Vir net so R10 per koeel. Ek het nie geskiet nie.
1 comment:
My hande sweet as ek net kyk na die fotos van daardie tonnels. My entevrees sou die beste van my gekry het en ek sou waarkynlik heeltemal uitgefreak het.
Post a Comment