Beste wense

Ek weet nie waar dit vandaan kom nie, maar Kersfees is nie my gunsteling tyd van die jaar nie. Ek is een van daai gelukkige mense wat nooit Sunday Blues het nie, maar hierdie week om Kersfees kry ek sommer so op een slag 52 Sondae se blues. (Nou met my kar wat gesteel is, is ek selfs blouer as gewoonlik . . . ) Maar dit is die tyd van deel en gee, en ek wens almal graag 'n wonderlike feestyd toe, en mag al jul wense en drome vir 2007 waar word. Ek het allerhande besluite om te neem, en ek glo die nuwe jaar sal vol eenvoudige antwoorde wees. En ek gaan nou die blues afskud en heerlik saam met die familie kuier. Voorspoed en liefde aan almal.

Legende

Ek sien vandag Jappanese wetenskaplikes het die eerste keer in die geskiedenis 'n reuse-seekat (giant squid - hulle kan tot 18 meter lank word en is die soort ding waarop mites en legendes gebou word) lewendig gevang en afgeneem. Verstommend. Die BBC het 'n video daarvan. Dis een van daai dinge waarvan mens net hoor, en af en toe spoel daar 'n dooie een uit iewers op 'n strand in Nieu-Seeland, maar hier is die ware jakob.

In die woud

Gister het ek my vriend Hugo gaan wys hoe lyk my grond daar by Teslaarsdal aangesien hy byna die hele jaar nie die rustigheid van die platteland ervaar het nie. Dis darem maar ongelooflik om daar op die koppie te gaan sit en afkyk oor die dorpie, met die absolute rustigheid om ons. Dit was 'n heerlik ontspannende trippie, al was die paaie 'n bietjie besig tot by Caledon. 'n Verstommende ding is besig om op my grond te gebeur, 'n natuurlike dennewoud is besig om gestalte te kry. Die denneboom hier regs was toe ek die grond gekoop het (so 'n jaar gelede?) nie eens tot by my knie nie, en kyk nou (hy staan nog 'n bietjie laer as wat ek staan op die foto). En daar is nou al drie van hulle, hierdie grootte, en nog 'n paar kleineres wat begin groei. Ek weet dennebome is nie eintlik goed vir die grond nie (so hoor ek), maar die klompie wat nou vanself begin groei, is nogal min of meer besig om 'n natuurlike heining te vorm rondom die gedeelte waar ek later wil huis bou. Ek dink ek gaan dit vir eers los, want dan is daar bome as ek eendag daar wil bly. Ek persoonlik hou van die reuk van dennebome. Moenie kyk vir my toegetrekte ogies op die boomfoto nie, die foto gaan oor die boom.

In memoriam

18 Augustus 2000 tot 21 Desember 2006. Ek het vandeesweek afskeid geneem van my goeie vriend die afgelope ses jaar, wat my nooit teleurgestel het nie, soms 'n bietjie nukkerig was, maar oor die algemeen baie lojaal en betroubaar. Ek het hom selfs vir ses maande uitgeleen aan iemand anders, maar toe was hy baie nukkerig, wat vir my 'n goeie teken van sy lojaliteit teenoor my was. Hy was al saam met my die hele land vol, veral een baie lang reis: ons het van die Kaap kuslangs, oor Grahamstad, Umtata en Port St Johns na Durban gery, toe oor die Drakensberge na Johannesburg, daarna Kuruman en Upington, toe oor die Namibiese grens by Onseepkans, al die pad tot in Luderitz (met grondpaaie meestal, deur 'n rivier wat besig is om af te kom waar 'n groep Duitse toeriste langs hul gehuurde 4x4 vir ons gestaan en hande klap het), van Luderitz by die Visrivier-canyon verby, met die N7 af terug na die Kaap se kant, oor Calvinia en Nieuwoudtville tot in Sutherland en toe terug Kaap toe. Maar helaas, hy is vandeesweek in Vredehoek in die Kaap gesteel. Mag die skelm baie sleg slaap. Ek praat natuurlik van die kar en nie die man op die foto nie.

Teater van die absurde

Die jongste nuus van Noord-Korea se nuusagentskap (via Japan, want daar is geen internet-toegang in Noord-Korea nie):
Pyongyang, December 13 (KCNA) -- Rodong Sinmun Wednesday dedicates an article to the anniversary of the publication of President Kim Il Sung's famous work "For a Great Revolutionary Upswing in Socialist Construction" on Dec. 13, Juche 45 (1956). The work has served as a powerful weapon which encouraged the Korean people to dynamically advance the revolution and construction, confident of and optimistic about sure victory and a militant banner which enabled them to make uninterrupted innovations and advancement in the teeth of difficulties under whatever circumstances.
The undying leadership exploits performed by Kim Il Sung in setting an epochal example in building socialism by arousing all the people to a revolutionary upswing are being successfully carried forward and developed by Kim Jong Il today.
The sagacity of Kim Jong Il's leadership in guiding the great Songun revolutionary upswing to victory lies in that he showed a shortcut to the building of a great prosperous powerful nation by setting out the most correct line and policies. They include the lines of attaching importance to the arms, ideology and science, the line of building economy in the era of Songun with a powerful defense industry as its core, the policy of effecting a dramatic turn in seed selection and in potato farming, the policy of double-crop farming and the policy of face-lifting the appearance of the land of the country through large-scale land realignment projects and waterway projects.
That's why the Korean people are vigorously stepping up the general march of Songun revolution, full of confidence and optimism, regarding the party's line and policies as the most judicious.
The sagacity of Kim Jong Il's leadership in guiding the great Songun revolutionary upswing to victory also finds manifestation in unfolding a new history of building a prosperous country with persevering ability of practice.
To his leadership the DPRK owes its dignity as an invincible powerful country which no formidable enemy dare provoke and the fundamental turns on all fronts of socialist construction. The Korean people are now working miracles and performing feats every day, fulfilling whatever difficult tasks by their own efforts and technique and their own way once they are determined to do. They keenly realize the greatness of the Songun revolutionary leadership of Kim Jong Il who leads the building of a prosperous country with steel-like faith and persevering ability of practice, looking far into the future.

Back in the USSR

Hierdie kom van 'n interessante foto-feature op BBC se webwerf oor propagandakuns in Vietnam. Hier is een van my eie foto's wat ek in Saigon gneem het. Dis vir my 'n baie interessante kunsvorm, en wonderlik dat die grote Amerika uitgeslaan is! Die posters laat my dink aan die ou dae van die koue oorlog en die Sowjet-Unie en spioene wat oorloop en die Berlynese muur en sulke dinge. (Ek raak skoon nostalgies toe ek gisteraand op TCM 'n ou fliek van Chalton Heston kyk, Skyjacked, waarin 'n vliegtuig gekaap word en na Moskou toe moet vlieg. Alte lekker. Ek wou as kind altyd baie graag die USSR gesien het, nou bestaan dit nie meer nie. Al wat oorbly is Noord-Korea, en seker op 'n ander vlak Vietnam en Laos en China, hoewel hul ekonomiee allesbehalwe kommunisties is).
Ek het as kind op kortgolfradio na radiostasies soos Radio Moskou en Radio East Berlin, the Voice of the DDR, geluister en soms het hulle selfs vir my poskaarte gestuur. Nogal altyd in die styl van die foto's soos die een hierbo.

Pluimpie

Ek kan nie anders nie, ek moet 'n pluimpie hier gee vir die SA Poskantoor (wat my al soveel hoofbrekens in die verlede gegee het). Ek pos gister, om 13:30, 'n 'Fastmail'-brief met belangrike dokumente (vir die oordrag van my huis in die Karoo) na Hopetown (so 200km suid van Kimberley). Die brief is in Roggebaai, Kaapstad, gepos. Vandag om 12:21 ontvang ek e-pos van die prokureur op Hopetown dat hy my dokumente gekry het. Minder as 24 uur later! Ek is verstom. Die poskantoor het of die brief gistermiddag opgevlieg Kimberley toe en toe per pad na Hopetown gevat, of gister baie kort nadat ek die brief gepos het, dit op 'n trokkie na die Noord-Kaap gelaai. Wys jou net, dit kan gedoen word.

Daar is net niks

Ek gaan Februarie hiernatoe en probeer al die afgelope week of wat om 'n guide book oor die plek te koop. Nie dat ek ooit die guide book se praktiese wenke gebruik nie (in my ondervinding is hulle byna altyd verkeerd) maar wel vir agtergrondinligting, geskiedenis ens. Maar daar is wraggies geen boekwinkel in die Kaap wat enigiets oor hierdie plek het nie (wel, snaaks genoeg, oor sy meer ongewilde buurman). Ek was by al die Exclusive Books-takke (Tygervallei, Waterfront, Stellenbosch, Kloof, Somerset Mall) en vele ander boekwinkels, ook tweedehandse boekwinkels van Observatory tot Stellenbosch. Maar, helaas. Dit maak my natuurlik net meer lus om te gaan. Duidelik is dit wel nie 'n baie geiwlde bestemming vir SA mense nie. Wie kan raai? Dis nie so obvious as wat dit dalk uit die foto lyk nie.

Dis my huis

Ek het hom toe gekoop. Eintlik al twee weke gelede, maar dinge beweeg stadig op die platteland. Die agent het Vrydag eers vir my gese^ my aanbod is aanvaar, nadat ek haar gebel het. Dis die laaste goedkoop huis op die SA platteland. Verder ondertoe is bietjie meer oor die dorp.

Dis my land (finaal)

Die laaste paar foto's van my blitsreis deur die land. Vissers by Vishoek (waar anders?)


Een pikkewyn in die suidpool, aan die Kaapse Waterfront. (Die nuwe yskroeg daar is 'n interessante gedagte, maar vir die prys kan jy eintlik maar vir 'n rukkie in enige drankwinkel se koelkas gaan staan, dit voel en ruik dieselfde.)


En een pikkewyn by Boulders in Simonstad.


Sononder in Afrika. Die foto se naam is 'Touch the Sky'.


Alml wou graag die besonderse sonsondergang by Clifton vasvang.


Koebaai Jeff. My vriend is terug na Kuala Lumpur, maar ek is oortuig daarvan hy gaan met nuwe kennis oor SA terug en sal beslis weer hier 'n draai kom maak. En ek sal natuurlik gou weer soontoe gaan, sy land is vir my so spesiaal soos my land vir hom is.

Dis my land (3)

Hierdie reeks gaan nog 'n rukkie aanhou, want nou dek ek eers die Kruger-wildtuin en dit was aan die begin van my blitsreis deur die land om my Maleisiese vriend in te lyf in die wondere van Afrika. Die Kaap kom nog. Pienk Zuit was ook onlangs in 'n nasionale park, Addo, en ons is albei van mening dat SA se nasionale parke tops is. Die geriewe is wonderlik, die pryse is goed en wat jy daar beleef, kan jy op min ander plekke beleef. Ek was diep beindruk met Kruger, ek was meer as ses jaar gelede daar en dis net so wonderlik soos altyd. Daai grootsheid en die wildheid is darem net spesiaal. En my Oosterse vriend het ook so gedink.


Jeff iewers langs die pad tussen Orpen en Satara. Hier mag jy uit die kar klim, ek onthou baie goed 'n paar jaar gelede toe 'n Taiwannese toeris opgevreet is toe hy voor 'n leeumannetjie gepose het vir 'n foto . . .


Kuiergaste by die tent, elke oggend en elke aand.


Hierdie wonderlike tent is baie billik geprys en heerlik! Binne het ek gevoel of ek eintlik in 'n luukse safarioord is en nie in 'n nasionale park nie.


Maar selfs in die Kruger wink die nagliggies soms . . .


Hoe dan nou anders as die amperse volmaan ons geselskap hou.


Nou wat staan nou weer op hierdie bottel geskryf . . .

Dis my land (2)

Pelgrimsrus het 'n besige klein plekkie geword sedert ek laas, baie, baie jare gelede, daar was. Die strate wemel van mense en daar is nou selfs modelle waar jy kan poseer vir 'n foto, teen 'n fooitjie natuurlik.


God's Window in Mpumalanga. Enough said.


Dis nie die Jakarandastad nie, maar dis die eintlike Jakarandastad. Hoeveel mense weet dat Johannesburg die grootste mensgemaakte woud in die wereld is?

Hoekom

Die Chinese vertel:
Hoekom raas krieke so?
Want hulle wil graag vir ons (as mense) 'n baie mooi storie vertel, maar ons verstaan nie hulle taal nie. Maar hulle wil regtig die storie vertel, want dis belangrik, so hulle hou aan en aan om te probeer.
Mooi, of hoe?

Dis my land

Ek het pas teruggekom van 'n heerlike blitstoer deur ons pragtige land (hierdie post se datum is verkeerd, ek het die foto's Donderdag gelaai, maar nie tyd gehad om verder te post nie. Dis nou Sondag.) Ek is steeds in ekstase. Daar is darem nie nog so 'n mooi plek nie. Ek gaan nog 'n paar keer post oor die plekke wat ek saam met Jeff, my Maleisiese vriend wat vir my kom kuier het, gesien het. Dit was baie interessant om 'n reis saam met 'n buitelander deur my eie land mee te maak, ek sien dinge wat ek dalk sou gemis het. Iets wat my onmiddellik opgeval het op hierdie trip is dat toeriste in SA nie meer plaaslike mense is nie - al die plekke waar ons was, was meestal vol buitelanders, in sommige gevalle was ek die enigste SA mens. Dit is seker ook omdat dit nie nou vakansietyd is nie, maar ek onthou nog die dae toe mens buiteseisoen in SA gereis het en jy byna geen siel gesien het nie, beslis nie buitelanders nie. Dit voorspel baie goeie dinge vir die bedryf en die land.


Ons het 'n lekker Opel Corsa Sport, splinternuut, gehuur vir die trippie af wildtuin toe. Jeff is 'n Chinese Maleisier en baie, baie lief vir die kamera. Hy neem alles af. Dis op die tweede dag in die ooptes van Mpumalanga daar by Witbank se wereld, wat selfs vir hom mooi was omdat dit so oop is, al is dit darem nou regtig nie die mooiste plek in die land nie.


By die Old Transvaal Inn op Dullstroom, waar Jeff braaf genoeg was om pap en wors en potjiekos te probeer. Hy het gese^hy is nou in SA, en wil SA kos eet. Nogal anders as party ander Oosterlinge saam met wie ek al gereis het, wat net hul eie land se kos wil eet, come hell or high water. O, die Chinese lyk almal so jonk.


Toe ons oor die platorand daar by Pelgrimsrus se wereld ry, wou Jeff net foto's neem. Hy het dit "Broken Mountain" genoem. Hy het gese^ my land is so rustig en so mooi, hy kan nie verstaan waarom ek graag in Asie wil gaan werk nie.


Die Blyderivier-canyon. Ekself was baie lanklaas hier en dit was net eenvoudig skouspelagtig. Ek wil graag vir die Kapenaars wat reken dat die beskaafde wereld duskant Worcester ophou se^: julle mis uit! Ek was baie, baie lanklaas in Mpumalanga en het nie besef wat ek gemis het nie. Die berge, die uitsigte, die vars, blou lug. Die grootsheid van dit alles.

Wys hom alles

Volgende week loop rondloper weer rond. Jippieee! Ek kry 'n besoeker van Kuala Lumpur en dan gaan ek hom op 'n blitstoer deur die land vat. Ongelukkig kom hy net 'n week, maar ek gaan hom die beste van SA wys. Ons gaan Krugerwildtuin (ek moet hom darem wilde Afrika wys) toe, via Mpumalanga en die Blyderivier-canyon, en dan vinnig afvlieg Kaap toe vir 'n paar dae hier. Meer kan jy nie in so 'n kort tyd sien nie, en beter ook nie. In Kruger gaan ons in een van die safaritente soos op die foto hierbo bly, in Tamboti-kamp. Ek was lanklaas daar, kan nie wag nie.

Drama

Toe ek 'n kind was in Roodepoort het ek hierdie op kasset gehad, 'n copy van 'n copy en die klank was maar power. (Dis natuurlik die oorspronklike teks se weergawe, nie die Tom Cruise-ding van onlangs nie.) Vandag loop ek in Look and Listen in Canal Walk rond en wat 'n verrassing, die War of the Worlds musiekblyspel op CD verwerk in 'n pragtige houer met 'n lekker dik boekie by. Koop, koop! Ek is vanaand baie gelukkig, dis heerlike musiek. En tog so dramaties. Vat my ver terug.

Halfwegstop

Ek gaan binne die volgende twee dae besluit of ek wel hier, Strydenburg in die Karoo, 780 km van Kaapstad en omtrent dieselfde afstand van Johannesburg, minder as twee uur van Kimberley, 'n vakansiehuis wil koop. Die dorp is bekend vir die groot pan (regs op die foto as jy mooi kyk, maar dis nou droog) wat nadat dit gereen het 'n see van pienk flaminke word.


Straattoneel. Karoo-huisies en grondpaaie. Die Karoo is besig om groot te raak, maar hier is dit nog baie goedkoop.


Daar is heelparty huise op die mark. Hierdie is een van die twee waaruit ek wil kies. Spotgoedkoop. Kort aandag.


Hierdie is die tweede opsie. Dubbel die prys van die vorige een, groter, baie netjies, maar ongelukkig binne 'gemoderniseer'. Al die karakter, soos die houtvloere en mooi, ou deure is uitgehaal en vervang met nuwerwetse dinge. Maar wel baie netjies.

Spesiaal vir Willem

Ek is nou 'n vryskutwerker hier.

Een aand in Victoria-Wes

In die ewigdurende soeke na 'n sinvolle nuwe rigting in my lewe (die les, moenie jou werk bedank, jou gastehuis verkoop en dan lank gaan reis as jy nog nie heeltemal besluit het wat jy daarna wil doen nie), wat my nou al geneem het na Kambodja en terug na SA, het ek die naweek besluit om die Karoo in te ry op soek na 'n huis. 'n Goedkoop huis, wat ek bloot wil koop as belegging en moontlik later sal gebruik as blyplek of dalk as gastehuis. Ek het Victoria-Wes (te duur vir my - die Karoo se pryse het skerp gestyg, minder as R300 000 kry jy nie sommer nie, wat baie is vir die Karoo), Britstown en Strydenburg aangedoen. Die Goue Tweehonderdmyl, sal ek dit graag noem. Victoria-Wes is tog te pragtig en fraai, maar reeds ontdek en oorvol. (Ek slaap vanaand in Victoria-Wes in 'n gastehuis wat homself as 'luuks' adverteer, ingerig is soos Biggie Best, en my kamer stink na riool). Britstown is mooi, en toe Strydenburg, godverlate, op die N12 onderweg na Hopetown en dan Kimberley.
Ek dink ek hou van Strydenburg. Baie klein plekkie, daar is al 'n paar huise wat opgekoop is deur 'inkommers' wat die huise al reggemaak het, lyk baie mooi. Maar die hoofstraat is 'n hartseerstorie. 'n Hotel, 'n gastehuis, 'n supermark en (vreemd genoeg) 'n Chinese winkel. En 'n paar geboue wat net leeg staan. O, en 'n meubelmaker.
Daar kan ek 'n baie groot huis in 'n baie goeie toestand, ou Karoo-huis, koop vir min geld. Ek dink nou regtig daaraan, vanaand is die aand wat ek daaroor slaap, en more sal ek besluit. Want ek het met die hele Kambodja-episode besef ek wil wraggies nog baie reis, maar myself nie vasmaak op 'n plek waar ek baie geld gaan spandeer en niks daarvan sien nie. Dan eerder die geld wat ek daar wou gebruik, op 'n huis hier in SA gebruik (hoe's daai vir Proudly South African) en dan weer gaan reis, met die wete dat ek my grond by Teslaarsdal en my huis in die Karoo het. Iets om na terug te keer. Dan kan ek mos weer gaan reis en werk vir peanuts as dit daarop neerkom.
Wat vir my lekker is van Strydenburg, dis diep die Karoo in, die stilte en die oopte wat ek soek, maar dis naby 'n groterige stad, Kimberley (so 200 km), dus nie te ver van die beskawing nie. Veel nader as Sutherland aan groot plekke. En dis op die N12, dus minstens in vakansietyd is daar baie vakansiegangers onderweg tussen die Kaap en Johannesburg wat die N12 eerder as die N1 gebruik.
Anyway, soos ek toe nou al dieper die Karoo inry, toe tref dit my dat daar 'n interessante patroon is. Toe ek wegbreek van die korporatiewe wereld, het ek Sutherland toe gegaan. Toe gaan soek ek iets in Sihanoukville. Toe gaan woon ek in Stellenbosch. Nou gaan soek ek iets in Strydenburg. Toeval? En verder, sover ek kan onthou het ek al baie dikwels in huise of woonstelle met die nommer 13 of 27 gewoon. Roodepoort was 13, Blouberg was 13, my woonstel in Woodstock was 13, my huis in Sutherland was 27, my eerste huis in Parklands was 27, Stellenbosch is 27 . . . Waar's die numeroloe" onder my lesers. Verklaar dit vir my toe. Ek weet nie wat die huis in Strydenburg se nommer is nie.

Werksoek

In vandag se (Suid-Afrikaanse) Mail and Guardian:
Position: Director of International Model Scouting
Requirements: Applicants must be fluent in English, Russian, Greek and Bulgarian.
Minimum of 4 years experience within the international model industry.
Belangstellende multi-linguistiese mense kan epos stuur na info@3dmodelagency.com.

Ou woorde

Wanneer laas het iemand die woord 'divan' gehoor?
Soos in: Jy kan vanaand oorslaap, sommer op die divan.
Daar's baie sulke ou woorde wat mens nie meer aldag hoor nie. Wie ken nog?

Gratis en verniet

Ek hou van dinge wat gratis is. Dis hoekoem ek gereeld musiek-podcasts aflaai op itunes, want dis heeltemal wettig en jy kan basies jou eie albums skep deur CD's te sny van die goeters wat jy aflaai. En hierdie maand het ek 'n ander bonus ontdek, as gereelde Insig-leser het ek in my jongste uitgawe van die tydskrif 'n gratis cyber-CD (soos hulle dit noem) ontvang. Dis 'n CD met lekker Afrikaanse musiek wat jy by www.rhythmrecords.co.za kan gaan aflaai. Doen daar 'n search vir 'Insig', dan sal jy by die Insig-album uitkom, en jy kan die hele CD gratis aflaai. Al lees jy nie Insig nie. Dankie, rondloper.

Die wondere van die vrye mark

Is ek die enigste een wat reken Suid-Afrika is party maal 'n baie duur land. Ek dink lankal kos (uiteet) hier by ons is regtig buitensporig duur as jy dit vergelyk met lande soortgelyk aan ons. Ook hotelverblyf, dis sommer net absurd. Maar vandag het ek dit eintlik oor vliegkaartjies. Ek wil die naweek wat kom Knysna toe gaan om by my neef te gaan kuier. Hy werk in die buiteland en ek sien hom baie min, maar ons is groot vriende, dus doen ek moeite as hy terug is hier om hom te sien. Maar van die Kaap na George kos 'n vliegkaartjie omtrent R2200, retoer. Dis nou vir 'n vlug van nie eens 450km nie. (Ek het nie tyd om te ry nie, want ek het baie werk gekry sedert ek terug is, dus het ek net oor die naweek tyd om soontoe te gaan, want my neef vertrek weer volgende Dinsdag).
Vergelykenderwys:
My vlug van Singapoer na Delhi (met 'n gratis stop in Colombo) met Sri Lankan Airlines het basies dieselfde gekos, R2500, retoer. Dis 'n vlug van by die 3000 km. Met volledige diens, nie 'n low cost-vlug nie. Ook nie 'n spesiale afslagkaartjie gewees nie, net 'n gewone ekonomiese klas-kaartjie op die internet bespreek.
My vlug van Auckland na Apia in Samoa, ook so amper 3000 km, was maar omtrent R1800, retoer. Selfde storie, gewone ekonomiese klas, op Air New Zealand (nou wel nie die beste lugdiens wat daar is nie).
Dis net twee voorbeelde van vele. Maar hier in Afrika, jy kry wel goedkoperige kaartjies op die budget-lugdienste (steeds nie die wonderlike pryse wat jy op Air Asia of Easyjet kry nie), maar gewone vlugte is geheel en al buitensporig. Hoekom? Duidelik maak iemand vreeslik baie geld.
Dis net soos die internet service providers. Ek lees nou die dag iewers dat in Engeland kan jy 'n basiese broadband pakket kry teen 'n spoed wat ons nie eens van kan droom in SA nie vir so 10 pond per maand. Ons goedkoopste aanbod is omtrent R500 per maand, en jy moet jouself vasteken vir 24 maande! In Kambodja en Vietnam is openbare broadband (soos in coffee shops) gratis of kos amper niks. Hier kos dit van R15 per uur tot R50 per uur. Hoekom?

Vol lewe

Ek het pas hierdie boek klaar gelees. Dit het my 'n tydjie gevat, ek het dit inderdaad in Delhi gekoop kort voordat ek Sri Lanka toe is, wat nou al 'n hele paar maande gelede is, maar ek het nog nie daarby uitgekom nie. Ek het dit juis gekoop omdat die skrywer van Sri Lanka is (hy woon nou in Kanada) en ek graag iets oor die land wou lees voordat ek daar kom. Maar eerder laat as nooit, ek het nou terug by die huis tyd gehad hiervoor en wat 'n wonderlike boek. Ek het dit basies in een dag klaar gelees, dis een van daai mooi stories wat jy nie kan neersit nie. Ek lees graag enigiets wat my iets oor myself leer, en as dit dan nog in 'n mooi storie vertel word, soveel beter. En sy verduidelikings van die landskap en stadsomgewing in Sri Lanka is wonderlik, ek kan allerhande dinge voor my geestesoog oproep soos ek die boek lees. Dis 'n 'coming of age'-storie, ek wil nie veel verklap nie indien iemand dalk dit wil lees, maar soos so baie van die boeke waarvan ek hou, gaan dit oor die hoofkarakter, Amrith, se soeke na sy plekkie in die son, en wat hy uiteindelik kry. Miskien was dit nou goed vir my om dit te lees omdat ek juis ietwat tussen die boom en die bas sit. Ek het minstens weer maklik genoeg werk gekry sedert ek terug is (volgende week gaan ek inderwaarheid vir twee weke vas op kantoor sit, sal 'n nuwe ondervinding wees!), en my voorlopige plan is om tot vroeg volgende jaar hier in SA rond te hang, ek gaan einde Desember twee weke Namibie toe en ek wil miskien volgende jaar vroeg Rwanda en Tanzanie toe gaan, en dan in die tweede kwartaal gaan ek weer Asie" toe - ek het nog nie alles gedoen en gesien daar wat ek wil nie. En miskien is ek volgende keer gelukkiger met die gastehuis-soektog daar, of dalk 'n ander geleentheid. In elk geval, dis lekker om terug te wees in Stellenbosch, die dae is mooi en die kaal bome het in net die maand wat ek in Kambodja en Vietnam was blare gekry - die lente is vol lewe en ek ook.

Sirkels

Die afgelope week of wat was maar stillerig aan my kant, ek was in Kuala Lumpur, waar ek net gerus het, en het toe 'n blitsvinnige draai in Phuket gemaak op pad terug na Bangkok vir my vlug terug na Johannesburg. Ek kan oor vier interessante waarnemings hier berig.
1. In Phuket kan 'n mens mieliepasteie koop. Vir iemand soos ek wat nie vleis eet nie, maar tog soms lus is vir 'n lekker pastei, is dit wonderlik. En 'n fantastiese afwisseling van die gewone feta en spinasiepastei.
2. 24 uur is heeltemal te min tyd in Phuket.
3. Op die terugvlug van Dubai na Johannesburg, het die vliegtuig 'n draai gemaak oor die Palm-eilande, die mensgemaakte eilande in Dubai in die vorm van 'n palmboom. Ek moet bieg, ek het gestaar en gestaar, ek was heeltemal stomgeslaan toe ek dit sien. Mens hoor daarvan, maar jy verwag nie dis so indrukwekkend nie. Baie mense se^ Dubai is soos 'n fantasiewe^reld, en die bietjie wat ek uit die lug gesien het, bevestig dit. Die Palmeilande het voorheen vir my net te onwerklik geklink om werklik te wees, maar nou het ek gesien dis werklik. Verstommend. En dis nog nie eens 'Die We^reld', hulle volgende eilandprojek nie.
4. Emirates vlieg oor Somalie" op pad na Suid-Afrika. Uit die lug sien jy net sand en woestyn. Nou ek het onlangs gehoor die Amerikaners praat van Al Kaida-basisse in Somalie - sou kommersie"le vliegtuie nie 'n maklike teiken wees nie? Ek het nogal die hele tyd, meer as 'n uur, wat ons letterlik van noord na suid oor Somalie" gevlieg het, onder meer oor Mogadisjoe, hieroor gewonder.


Jammer die foto is so dof, maar daar was BAIE stof in die lug. Mens kan tog sien hoe indrukwekkend die Palmeilande is. Vergelyk die grootte met die seilskip-hotel in die voorgrond (die Burj al-Arab, mens sien dit altyd in Emirates se advertensies, die hoogste hotel ter we^reld - 305 m. Hy staan ook op sy eie, mensgemaakte eiland. En interessant genoeg lees ek nou Murray en Roberts van Suid-Afrika het dit gebou, ek het dit nie geweet nie.)


Die vorige keer toe ek teruggevlieg het van Dubai, het ek geskryf oor hoe mooi Zanzibar uit die lug gelyk het. Hierdie keer het ek 'n foto geneem.

Die gemaklike lewe

Ek moet bieg, ek hou darem soms van die gerieflike lewe. Dis vir my verskriklik lekker om nou in Kuala Lumpur in blink winkelsentrums rond te hang en by fancy coffee shops die ure te verwyl. Darem 'n wereld verwyder van Kambodja! ESPN het gisteraand 'n onderhoud met my gevoer oor die naglewe in KL se 'Asian Heritage Walk'. Ek het nie eens geweet van die plek nie, een van my vriende hier het my gisteraand soontoe gevat. 'n Hele straat vol restaurante en nagklubs in gerestoureerde geboue. Nogal soos Boat Quay in Singapoer, net sonder die rivier. So, diegene wat gereelde ESPN-kykers is, miskien sien julle rondloper een van die dae in 'n program oor KL se naglewe.

Ek is (nog) nie in Thailand nie

Ek is in Maleisie, nie Thailand nie. Daar is dus geen rede vir kommer nie. En al was ek in Thailand, die staatsgreep was bloedloos en daar is nou bloot 'n militere regering, niks nuuts in Thailand nie (dis die sewentiende een sedert die Tweede Wereldoorlog). Ek gaan eers oor drie dae soontoe. Die groter probleem deesdae in Thailand is die burgeroorlog in die suide van die land, wat maar min publisisteit in die buiteland kry. Daar was so drie dae gelede 'n bomontploffing waarvoor Moslem-separatiste verantwoordelikheid aanvaar het in Hat Yai, gewilde suidelike toeristedorp. Een buitelander is dood. Maar dis baie streeksgebonde.

Kies kant

Dis vir my verstommend watse verskil 'n grenslyn kan maak. Vietnam was vir my ongelooflik lekker. Voorheen het ek baie mense ontmoet wat nie van Vietnam gehou het nie, hulle het gekla die Vietnamese is bietjie lastig (bedelaars, verkopers) en skelm. En dan het ek mense ontmoet wat dieselfde oor Kambodja gese^ het. Dit was duidelik dat baie mense of hou van Kambodja, of Vietnam, nie albei nie. Jy is 'n Vietnam-mens of 'n Kambodja-mens. Nou, ek is albei, maar ek moet se^ vir my is Vietnam by verre die beste. En die grootste verskil, dis skoon. Ongelooflik skoon. Gisteraand toe ek oor die grens ry terug in Kambodja in, is dit ongelooflik opvallend: aan Vietnam se kant silwerskoon, aan Kambodja se kant smerig vuil. Ek verstaan dit nie eintlik nie, albei lande het baie arm mense, hulle is bure, maar die een kant van die draad is skoon en die ander kant vuil. Ek dink dis deel van 'n nasie se psige - party lande is nou maar net skoon en ander nie. Dink Botswana. Relatief ryk, maar smerig vuil. Zimbabwe langsaan, arm, maar silwerskoon. Ek hou steeds van Kambodja, baie mooi plekke en nice mense, tog jammer hulle is so lief vir rommelstrooi. En my ondervinding in Vietnam was goed, ek voel nie ek is ooit ingeloop nie, ek het nice mense ontmoet, en dis 'n pragtige plek. Dus is ek 'n Vietnam-mens.

Nog 'n pad

Een van daai wonderlike spirituele plekke wat mens soms raakloop langs die pad staan so 100km buit Saigon, die hoofsetel ('Holy See') van die Cao Dai-godsdiens, 'n Vietnamese uitvindsel wat so tussen drie miljoen en agt miljoen (niemand weet regtig nie) aanhangers het, meestal in Vietnam en Kambodja, klein bietjie in Amerika. Die wonder hiervan is, soos die Ba'hai, en meer as dit, het hulle omtrent elke denkbare geloof alles saamgevoeg tot een nuwe geloofstelsel, wat vreeslik baie van die dinge wat die mens tot dusver weet van godsdiens en die mistieke saamvoeg. Ook die wetenskap, want alles het begin by die Big Bang, glo hulle. (Soos ook die Kabbaliste.) Ek moes net gaan kyk, en is geinspireer om meer oor hulle op te lees.
Daar is heelparty eienaardighede: in kort is hulle 'n vermenging van die Boeddhisme en die Confucianisme en Taoisme, maar ook die Christendom, Islam, voorvadergodsdienste en nog veel meer. Hulle glo die mens leef nou in die 'derde alliansie' met God, en hul profete sluit in mense soos Victor Hugo, Thomas Jefferson, Jesus, die Boeddha, William Churchill et al. Hulle hou 'seance' en ontvang so mistieke gewaarwordings.
Op hul eie webwerf skryf hulle die kernbeginsels van wat hulle glo, is:

God
God is the Original Spark of Life who creates the whole Universe, including Human beings.
God reigns within each of us and within every of his creatures. To look for God, we have to look back deep inside ourselves.
God is not a person. God is the Supreme Law which creates Life and governs the Universe.

Love
Love is the conerstone of the Cao-Dai teaching.
Love should start within the family cell and extend to the country and the whole world.
We cannot love God or love the world without first loving our parents and our family members
Cao-Dai preaches harmonious relationship with ourselves, with every other human beings, with every creatures of God and with the Universe.

Man
Every human being has his Origin in God The Father. Every one of us has God Within.
Man comes to this Earth plane to grow spiritually to become One with God.
In becoming One with God, Man can help God create the Universe.

Al die mooi dinge van alles wat ons ken, saamgevoeg in een. 'n Baie goeie opsomming van hul geskiedenis en beginsels verskyn hier. Lees dit gerus as jy belangstel. Dis vir my fassinerend. 'n Lekker tong-in-die-kies-reisartikel hier of Wikipedia het ook verskeie skakels.

Ek is 'n mol

Vandag by Cu Chi, so 50 km buite Saigon, na die tonnels gaan kyk wat die Vietcong gehelp het om die oorlog teen die imperialiste te wen. Fassinerend. Die dag het begin met 'n prettige propagandafilm met sulke opswepende musiek en beelde van Vietnamese soldate wat die Amerikaners met 'n glimlag afmaai. Hier is ek binne in een van die tonnels.


En klouter uit. Die Amerikaners kon nooit die tonnels vernietig nie, hulle het alles probeer. Die Vietnamese het selfs tot binne in die Amerikaanse basisse gegrawe. Die Cu Chi-gebied was 'n 'Free Bomb Zone' wat beteken het Amerikaanse bomwerpers wat nie al hul bomme verder noord afgegooi het nie, het dit op Cu Chi laat val voordat hulle in Saigon geland het. Cu Chi is die mees vernietigde deel in Vietnam gewees, platgevee, met gifgasse bestook, bosse vernietig en mense voor die voet vermoor. Maar die Amerikaners kon dit nooit oorneem nie. Daar was meer as 250 km se tonnels en van hulle tot tien meter diep.


En die ou wat voor my in die tonnel gekruip het, het Afrikaans gepraat. Hy't vir sy meisie iets geskreeu in die lyn van: 'Donners kruip net man'. Jy kan nie regop staan binne nie. Van die tonnels wat ons gesien het, was rekonstruksies en van hulle die ware Jakob.


Die Vietnamese se veldkombuis. Daar is ook hospitale, klerefabrieke, wapenfabrieke. Alles so half-ondergronds, met dan tonnels (regs van die blou bak op die regterkant) waarheen hulle kon vlug as die Yanks kom.


En as al die oorlogdinge die adrenalien in jou wakker maak, kan jy elke denkbare outomatiese geweer (soos 'n AK47) op die skietbaan gaan gebruik. Vir net so R10 per koeel. Ek het nie geskiet nie.

Wanneer u die sein hoor, is dit . . .

Saigon se eenvoudig ongelooflike hoofposkantoor.


Met 'n groot verrassing binne, die tyd in Pretoria word ook by die telefoonhokkies aangegee.


En dis hoe dit binne lyk. Ek sal elke dag hier kom briewe pos as ek in Saigon gewoon het.


Interessante kontraste op straat. Aan die een kant hierdie propagandaplakkate (reg oorkant die Katolieke katedraal).


En dan net oorkant die straat, by die baie posh Diamond-afdelingswinkel, die wonders van die kapitalisme.

Parys van die Ooste

Ek het 'n nuwe gunstelingplek in die wereld: Saigon. Vandag hier aangekom op 'n baie gemaklike en vinnige bustrippie van Phnom Penh af, en wat 'n wonderlike, wonderlike stad! Verskoon asseblief die cliche, maar reisboeke praat van Saigon as die Parys van Asie". Nou ek was nog nooit in die Parys van Europa nie, wel in die Parys van Suid-Amerika - en ek dink al is dit so 'n groot cliche is die vergelyking wel waar. Die stad is pragtig, blombakke wat hang op gekartelde ysterbalkonne, bree" boulevards, chic staartkafee's en modewinkels, statige, ou geboue, en baie, baie bome. Ek het vandag 1 000 000 (een miljoen) dong (die plaaslike geld) by die bankmasjien getrek, ek moes kies tussen opsies tussen 100 000 en 2 miljoen. Toe kies ek maar 1 miljoen, wat ek later uitwerk so R500 is. Nog 'n plek waar mens gewoond moet raak aan baie nulle by die pryse. Wat, mag ek byvoeg, baie laag is. Dis 'n heerlike verligting om hier te wees, ek het begin mismoedig raak in Kambodja omdat my planne nie wil uitwerk nie. Maar dit maak nie meer saak nie. 'n Interessante waarneming, Vietnam is teoreties 'sosialisties', hoewel hy maar soos China die kapitalisme met ope arms aangegryp het en die Kommunistiese Party nou net die politiek beheer. (Vietnam was voorheen 'n vriend van Rusland, en die hamer en sekelvlag hang op baie plekke, hier is ook baie propagandaborde langs die paaie.) Maar die Vietnamese, lees ek, is 'n nasie wat al die beste van alles uit hulle geskiedenis vat en saamvoeg tot iets wat vir hulle werk. Die politieke beheer hou die land aan die werk en die infrastruktuur besonder goed - die regering bou en breek soos in China om te moderniseer, dus is die paaie goed, die strate skoon, die sypaadjies nie vol gate nie, 'n algehele kontras tot Kambodja se chaos en vuilheid. Jy raak later maar gewoond aan die vuilheid. Maar as jy in Saigon aankom is dit regtig verfrissend, skoon en netjies, met die gewone chaos van Asiatiese paaie (duisende motorfietse en fietse) wel daar. O, wat ek eintlik wil se^, die kommuniste hier het tog 'n goeie job daarvan gemaak om die plek te ontwikkel, as mens dit vergelyk met byvoorbeeld Kambodja (wat nou maar eers die laaste vyftien jaar 'vry' is, maar dit lyk nie of Kambodja, wat infrastruktuur betref, te veel vooruit gaan nie, terwyl Vietnam met 'n sterk, sentrale regering naas China een van die vinnigs groeiende lande ter we^reld is.)


Die Notre Dame-katedraal is in 1877 gebou. Vietnam se bevolking is sowat 10% Katoliek, oor die Franse invloed. Die katedraal is op 'n eiland tussen 'n klomp BAIE besige strate, jy kyk nogal op na die kruis voordat jy die verkeer aandurf.


Die museum van Ho Chi Minh-stad (Saigon se 'nuwe' naam, maar almal praat van Saigon.) Dit was die Franse goewerneur se paleis.


Binne is 'n wonderlike kontras. Anti-imperialistiese (lees: anti-Amerikaanse) propaganda en kommunistiese slagspreuke, uitgestal in die mooiste, mooiste koloniale paleis. Hierdie is Ho Chi Minh, die byskrif by die beeld lees: 'Ho Chi Minh verlaat Saigon om die ware beginsels van die revolusie in die platteland te gaan leer.'


Buitekant staan vliegtuie, karre, 'n tenk en 'n helikopter wat in die Vietnam-oorlog gebruik is. Maar Coke is ook hier.


Sulke lang gange met hortjies wat oopmaak op die tropiese tuine. Ek kan sien dat die Franse goewerneur heerlik hier gebly het.


Hierdie is die Hotel Metropole. Cafe, monsieur?


Om oor die straat te stap, is moeilikerig. Die Lonely Planet skryf jy moet net loop, moenie stop nie. Al is daar verkeer. Want hulle verwag jou en ontwyk jou, as jy stop, verwar jy hulle. Vandag, tot dusver, het Lonely Planet se raad (snaaks genoeg!) gewerk.